W miejscu gdzie ma być ołtarz, dzień wcześniej stawia się drewniany krzyż. Biskup na rokietę (lub na komżę, jeżeli jest zakonnikiem) zakłada humerał, albę, cingulum, stułę oraz kapę koloru białego. Następnie w mitrze simplex i z pastorałem w dłoni błogosławi sól i wodę w następujący sposób: po wezwaniu Adjutorium nostrum egzorcyzmuje sól, a zdjąwszy mitrę i bez pastorału rozpoczyna dialog Domine, exaudi i Dominus vobiscum, po czym ze złożonymi dłońmi odmawia orację. W mitrze i pastorale egzorcyzmuje wodę, po czym w podobny sposób jak powyżej odmawia nad nią błogosławieństwo.
Poświęcenie kamienia węgielnego przez metropolitę krakowskiego abp. Sapiehę.
Biskup wsypuje sól do wody, wypowiadając przy tym słowa: Commixtio salis, et aquae pariter fiat. In nomine Pa+tris, et Fi+lii, et Spiritus + Sancti, odmawia modlitwę, a następnie w mitrze kropi tą wodą miejsce, gdzie ustawiony jest wspomniany na początku krzyż. W tym czasie schola śpiewa antyfonę i psalm 83. Po zakończeniu śpiewu biskup, zdjąwszy mitrę, odmawia orację, w której prosi o wstawiennictwo świętego, pod którego wezwaniem będzie budowany kościół.
Poświęcenie kamienia węgielnego pod budowę kościoła w Szynwałdzie.
Biskup staje przed kamieniem i rozpoczyna dialog, w którym występują zwroty o „kamieniu odrzuconym przez budujących” i Tu es Petrus, po czym odmawia dwie oracje, z których druga posiada niezwykłą i piękną konkluzję: Per Dominum nostrum Jesum Christum Filium tuum, lapidem probatum, angularem, pretiosum, in fundamento fundatum, de quo dicit Apostolus: Petra autem erat Christus: Qui tecum et cum Spiritu Sancto vivit, et regnat Deus, per omnia saecula saeculorum. Biskup kropi poświęconą wodą kamień, potem na środku każdego jego boku ryje trzykrotnie znak krzyża, wypowiadając przy tym słowa In nomine Pa+tris, et Fi+lii, et Spiritus + Sancti, a następnie odmawia orację.
Kard. von Faulhaber w czasie poświęcenia kamienia węgielnego pod kościół. św. Piusa X w miejscowości Moosburg.
Rozpoczyna się Litania do Wszystkich Świętych. Biskup w mitrze klęczy przy faldistorium lub na klęczniku, twarzą zwrócony do krzyża. Po zakończeniu śpiewu powstaje i ściągnąwszy mitrę, zwraca się w stronę kamienia i odmawia orację. Następnie w mitrze intonuje antyfonę, po której śpiewa się psalm 126, po czym odmawiając modlitwę z błogosławieństwem, umieszcza się kamień na jego miejscu (jeżeli kamień jest ciężki i jest opuszczany przez dźwig, biskup trzyma na nim prawą dłoń). Murarz zamurowuje kamień.
Biskup Teofil Bromboszcz w czasie śpiewania litanii do Wszystkich Świętych.
Biskup kropi wodą święconą wmurowany kamień, mówiąc przy tym antyfonę Asperges me, a następnie naprzemiennie z asystą odmawia psalm 50. Po jego zakończeniu intonuje antyfonę, a chór śpiewa psalm 86: w tym czasie biskup skrapia fundamenty kościoła (lub wyznaczone dla nich miejsce). Doszedłszy do 1/3 ich obwodu zatrzymuje się, chór powtarza antyfonę, biskup zaś bez mitry odmawia orację, poprzedzoną przyklęknięciem na wezwanie diakona Flectamus genua. Biskup intonuje kolejną antyfonę, którą podejmuje chór i w mitrze skrapia kolejną trzecią część fundamentów: zatrzymuje się i odmawia modlitwę, w której trzykrotnie błogosławi miejsce przeznaczone pod kościół. Następnie intonuje antyfonę, po której śpiewa się psalm 121 i skrapia ostatnią część fundamentów. Po psalmie (w ten sam sposób jak za pierwszym razem) następuje oracja.
Daniel Cohalan, biskup Corku, w czasie poświęcenia fundamentów kościoła w Ballinlough.
Biskup bez mitry intonuje Veni Creator Spiritus, klęka na poduszce przed faldistorium (lub na klęczniku), a po odśpiewaniu pierwszej strofy powstaje. Po hymnie prosi Boga, aby na „ten budujący się dom” zesłał swojego Ducha, aby w nim „uświęcał i oczyszczał serca” wiernych. Następnie odmawia orację, po której w mitrze siada na faldistorium i następuje kazanie głoszone przez biskupa lub wybranego księdza, który ubrany jest wtedy w komżę i białą stułę oraz biret. Na koniec biskup udziela uroczystego błogosławieństwa, diakon zaś ogłasza formułę odpustu udzielonego przez ordynariusza wszystkim uczestniczącym w uroczystości. Następnie można odśpiewać Te Deum. Po poświęceniu może odprawić się Msza święta (wotywa odpowiednia do wezwania powstającego kościoła), odprawiana przez biskupa lub przez innego księdza. Jeżeli uroczystą Mszę odprawia ksiądz w asystencji biskupa, wtedy odpust ogłaszany jest po błogosławieństwie na koniec Mszy.
Msza św. po wmurowaniu kamienia węgielnego pod kościół Matki Bożej Różańcowej w Giammoro.
